کد مطلب:21057 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

راه جلوگيري از شهوت چيست؟ چطور مي توان از شهوت بسيار فرار كرد؟ توضيح دهيد.

اسلام معتقد است كه ميل جنسي نه ميلي پليد است كه بايد به طور كلي با آن مبارزه كرد و نه بايد به كلي آن را آزاد گذاشت، بلكه بايد اين ميل در مسير صحيح هدايت گردد. بنابراين مانند ساير اميال ديگر بايد اختيارش در دست خود انسان باشد، كه در اين صورت او را به سر منزل كمال مي رساند. ولي در صورت غلبه شهوت بر انسان، او را به سقوط و تباهي مي كشاند. لذا براي جلوگيري از غلبة شهوات و به كنترل درآوردن آن، بر هر فردي لازم و واجب است كه از برخي امور پرهيز كند و به برخي امور ديگر عنايت و توجه جدي داشته باشد و بدانها عمل كند. اموري كه دراين رابطه بايد از آنها دوري كرد يا ترك گردد به شرح زير است :

1.پرهيز از نگاههاي عميق و كنجاوانه و احياناً آلوده به نامحرمان. قرآن به زنان و مردان مسلمان دستور داده است تا نگاه خود را كنترل كنند.(1) و علاوه بر آن زنان را ملزم مي دارد كه با نامحرمان به نرمي سخن نگويند.(2) و اگر كسي به طور غيرعادي چشمش به نامحرم افتاد، از نگاه مجدد بپرهيزد كه نگاه آلوده تيري از تيرهاي شيطان است. پيامبر( مي فرمايد : نگاه به نامحرم تيري زهرآلود از ناحيه شيطان است. هر كس از ترس خدا آن را ترك كند، خدا به او ايماني دهد كه شيريني اش را در دل احساس كند.(3)

2. پرهيز از نگاه كردن به عكسها و فيلمها و صحنه هايي كه محرك شهوت است، كه همة اين موارد گناه نيز محسوب مي شود.

3. پرهيز از استماع موزيكهاي تند و مهيج و مطرب.

4. پرهيز از گفتگو با نامحرم، زماني كه خوف آن وجود دارد كه به گناه بيفتد و از آن گفتگو و مجالست احساس لذت كند.

5. پرهيز از همنشيني با دوستان و افرادي كه پايبند به مسائل ديني نيستند، و فرق حرام و حلال را نمي دانند.

6. پرهيز از گفتگوهاي تحريك كننده در باب مسائل جنسي با دوستان و فكر نكردن به اين امور.

7. پرهيز از رفتن به اماكن وجاهايي كه زنان را در معرض نگاه نامحرمان قرار مي دهد، و يا به خاطر جو حاكم و وجود بيبندوباريها در آن مكانها، مردان را وادار به چشم چراني مي كند.

8. پرهيز از تنبلي و سستي و بيكاري. انجام كار مفيد علاوه بر اينكه عبادت محسوب مي شود، خود عاملي است براي غلبه بر شهوت.

9. پرهيز از تنهايي، چرا كه تنهايي خود عامل گرفتار شدن در دام وسوسه هاي شيطاني است.

10. پرهيز از پرخوري و خوردن برخي غذاها كه محرك قواي شهواني است، غالباً غذاهايي كه طبيعت گرم دارند اينگونهاند.

اما اموري كه بايد مورد توجه قرار گيرد، و بدانها عمل كرد عبارتند از :

1.ايجاد نظم و انضباط در زندگي و تنظيم اوقات و امور روزانه.

2. اختصاص دادن برخي اوقات به مطالعه كتب مذهبي، شرح حال بزرگان، كتب علمي و داستانهاي مفيد.

3. تقويت ايمان و همنشيني با دوستان مؤمن، چرا كه پشتوانه كسب فضايل اخلاقي همان ايمان به خداست.

علي ( مي فرمايد : دواي بيماري روحي و شفاي امراض جسماني شما تقواست.(4)

4. اهميت دادن به اوقات نماز و تلاش براي اقامه هر چه بهتر اين فريضه و نيز گرفتن روزه هاي مستحبي.

5. رفتن به مجالس مذهبي و شركت در جماعات مسلمانان مانند نماز جماعت.

6. دعا و نيايش و راز و نياز با خدا، بايد توجه داشت كه هر كس از دل خود با خدا راهي دارد و دري از همه دلها به سوي خداست، حتي شقي ترين انسانها در موارد گرفتاري و ابتلا به بلا، زماني كه از همه كس و همه چيز مأيوس مي گردند، تكاني به خود مي دهند و به خدا پناه مي برند. اولياء خدا هيچ چيز را به اندازة دعا دوست نداشتند. همة خواهشها و آرزوهاي دل خود را با محبوب واقعي در ميان مي گذاشتند.(5)

7. عادت دادن خود به تفكر و تعقل در امور زندگي. پيامبر( مي فرمايد : هر گاه تصميم به كاري گرفتي، اول تدبّر و تفكّر كن و عاقبت و نتيجه آن را ببين، پس اگر رشد و هدايت است، آن را تعقيب كن و انجام ده و اگر شرّ و ضلالت است از آن دوري كن.(6)

8. روي آوردن به ورزش مورد علاقه و اختصاص دادن ساعتي از روز به آن، بدين ترتيب از هيجانات روحي كاسته ميگردد.

9. روي آوردن به طبيعت، گردش در طبيعت موجب تقويت قواي روحي و ذهني قوة فكر و انديشه انسان مي گردد.

10. روي آوردن به هنر و سرگرم شدن به هنر مورد علاقه جهت مشغول كردن ذهن.

11. ديدن فيلمهاي آموزنده.

كلام آخر اينكه راه طبيعي كنترل شهوات، ازدواج است، و در صورتي كه چنين امكاني براي فرد وجود ندارد، بايد عفاف و پاكدامني و خويشتنداري را پيشه خويش سازد.

قرآن مي فرمايد : آنانكه امكان ازدواج بر ايشان فراهم نيست، راه عفت را پيش گيرند، تا خداوند از فضل خويش آنان را بي نياز كند.(7)







منابع و مآخذ :

1. سوره مباركه نور / آيات 30و31

2. سوره مباركه احزاب / آيه 33

3. بحارالانوار، ج4،ص38

4. كتاب 20 گفتار شهيد مطهري، گفتار فوائد آثار ايمان، ص152

5. همان، گفتار دعا، ص227

6. بحارالانوار، ج104، ص38

سوره مباركه نور / آيه 33